به دستور ریاست وقت دانشگاه اصفهان توسط هنرمندان مشهور شهر اصفهان مشعلی طراحی و ساخته شد. این مشعل از دو بخش آتشدان مطلا که نمادی از تاریخ ایران قبل از اسلام و دسته نقره آن که برگرفته از نمادهای معماری ایران اسلامی است، ساخته شد. بر روی آتشدان مشعل، برگ درخت توت بر روی شاخهایی منظم و به صورت مثلثی شکل به سبک نقوش ساسانیان جلوه گری می کند. درخت توت به این سبب در این مجموعه آورده شد که چون درختی است نذری و ایرانیان این درخت را قطع نمیکنند و وقف همگانش می دانند. با این خصوصیات درخت توت به عنوان علامت مساوات و هم خوانی آورده شده است.

           در پشت کاسه مشعل، شجره هفت هزار سال تاریخ این کشور به وسیله شش برگ گل محمدی و در رأس آن گلی با دوازده برگ ترسیم گردیده است. بر لبه کاسه مشعل سه پیچ بافته، معرف پیوستگی و وحدت ملت ایران است.

           در طرفین کاسه مشعل و به شکل دسته، دو بز کوهی وجود دارد. بز کوهی غالبا به صورت دسته ظروف به کار رفته است. ایرانیان قدیم برای بز کوهی احترام مخصوصی قائل بودند زیرا حیوانی است زیرک و هوشیار، بسیار چابک و شجاع- دارای قدرتی خارق العاده برای تسخیر ارتفاعات بلند و با حفظ تعادل و استقامت از مشکلترین موانع عبور می کند. در نبرد، شجاع و در دوستی و همزیستی، پایدار و در مقابل سختی، صبور است.

           دسته مشعل بیشتر از روی آثار هنری سلجوقیان و صفویان اقتباس گردیده است. این دسته که به وزن 565 گرم و به ارتفاع 453 میلی متر می باشد در سه پارچه و تماما از نقره تهیه گردیده و در ساختن آن تعداد 70 سکه دوران ساسانی نیز بکار رفته است. در طرح دسته مشعل از بالا به پایین به ترتیب تعداد هشت مقرنس تقلیدی از مقرنس ها و ایوان های موجود در مساجد و میدان نقش جهان اصفهان و هشت شمع که به پیچ تابی ختم می شود، مشاهده می گردد و تمام این قسمت بر روی هشت گلدان و یک دسته کوچک هشت پر به انتها می رسد.

          در این طراحی، مقرنس ها نشانه ای از معماری قرون اخیر، شمع مظهر نور و تقدس، پیچ و تاب علامت جاودانی و گلدان معرف خانه شادی و زیبائی بشمار میرود.