به گزارش پایگاه خبری، لازم به ذکر است که علیرغم سوء نیت نگارنده و ناشر این خبر، باب خیری باز شد تا توضیح مختصری در خصوص این مسائل و اقدامات دانشگاه اصفهان در راستای کاهش آثار منفی خشکسالی بر زیست بوم دانشگاه به اطلاع دانشگاهیان و شهروندان محترم رسانده شود.

دانشگاه اصفهان، با نزدیک به هشت دهه پیشینه درخشان در عرصه علم، فرهنگ و توسعه، حافظ و نگهبان ۱۲۰ هکتار فضای سبز ارزشمند در جنوب این شهر کهن است؛ فضایی که چونان ریه‌ای سبز، نفس شهر را تازه می‌کند و حیات را در اقلیم نیمه‌خشک این منطقه زنده نگه می‌دارد.

تغییر اقلیم، افزایش بی‌رویه دمای هوا، خشک شدن زاینده‌رود و کاهش رطوبت نسبی هوا و محدودیت‌های منابع آب، موجب شده است که دانشگاه اصفهان با چالشی به‌نام خزان زودرس مواجه شود تا جایی که تعداد قابل ملاحظه ای از درختان دانشگاه طی سنوات قبل خشک شده و به دلایلی از جمله جلوگیری از سقوط ناگهانی و ایجاد صدمات مالی و جانی  به دانشجویان و دانشگاهیان، جلوگیری از خطر سقوط در هنگام طوفان یا باد شدید، جلوگیری از آتش سوزی، و مهمتر از همه جلوگیری از انتقال بیماری، آفات و حشرات به درختان سالم اطراف، گریزی جز قطع درختان خشک شده وجود ندارد. اما نکته آنجاست که در کوران همین مشکلات و بی آبی کمرشکن و در طی سال جاری بیش از چهار هزار اصله درخت و درختچه مقاوم به کم آبی در دانشگاه کاشته شده است.

واقعیت آنست که دورنمای روشنی در خصوص وضعیت منابع آبی استان و کشور وجود ندارد و امید چندانی به بهبود شرایط آبی کشور در مدت کوتاه نمی رود. لذا دانشگاه جهت حفظ طراوت و زیبایی محیط خود و برون رفت از شرایط کنونی بناچار باید از آخرین روشها و راهکارها منجمله تغییر الگوی کاشت، کاشت درختان با نیاز آبی کم واستفاده از روشهای آبیاری تحت فشار، استفاده از پساب‌های تصفیه شده فاضلاب، برای آبیاری فضای سبز استفاده نماید و این موضوع با جدیت در حال انجام بوده و همواره در دستور کار حوزه پشتیبانی دانشگاه قرار دارد.

به استناد قانون هوای پاک، و مقابله با آلودگی هوا، شهرداری متعهد به پرداخت هزینه‌های ایجاد و حفظ فضای سبز از طریق صندوق درآمدی و محل اعتبارات سازمان پارک‌ها است. اما با نهایت تأسف باید گفت که در موضوع تأمین آب برای حفظ و تداوم حیات این فضای سبز ارزشمند در دانشگاه، شاهد کم همتی، بی‌تفاوتی، سهل‌انگاری و وعده‌های بی‌سرانجام از سوی مبادی شهری و کشوری بوده ایم. وعده‌هایی که در عمل، جز سکوت و انفعال چیزی به همراه نداشته‌اند و این کم‌کاری، امروز دانشگاه را در برابر خطری جدی و نفس‌گیر قرار داده است.

همکاران و همشهریان عزیز مستحضر باشند که حفر تونل قطار شهری توسط شهرداری، منجر به خشک شدن چاه آب دانشگاه در کنار رودخانه و در محل سی و سه پل گردید. چاهی که اصلی ترین منبع تأمین آب این فضای سبز گسترده بود. و با وجود دریافت مجوزهای رسمی از نهادهای ذی‌ربط شامل استانداری و آب منطقه ای برای حفر چاه جایگزین، توافق نهایی با شهرداری برای حفر چاه جدید با چالش های بسیاری همراه بود و بیش از 2 سال بطول انجامید و نهایتا در مهرماه سالجاری نتیجه داد. آنچه در فرایند قصه پرغصه دانشگاه در زمینه این چاه حادث شد گفتنی نیست و امیدواریم تا قبل از بهمن ماه سالجاری نسبت به حفرچاه جایگزین اقدام نماییم. 

مردم شریف اصفهان و همکاران دانشگاه اطمینان داشته باشند که در تمام این سال‌ها، اغلب مسئولان دانشگاه با وجود تنگناهای مالی، بی‌مهری‌ها و کمبودها، عاشقانه از این فضای سبز نگهداری کرده‌اند. این زمین برای ما صرفاً یک مجموعه درخت و چمن نیست؛ جان ماست، هویت ماست. و امروز نیز با همان دلبستگی از آن مراقبت می‌کنیم، اما بی‌آبی، آرام و خزنده، در حال نابود کردن آن است. لذا اکنون بیش از هر زمان، نیاز به اقدامی فوری، قاطع و مؤثر احساس می‌شود. این مطالبه جدی از شهرداری و مسئولان شهری است تا پیش از آن‌که دیر شود، ریه سبز جنوب شهر حفظ گردد و آیندگان، نام ایشان را نه با حسرت، بلکه با احترام یاد کنند.