جمعی از پزشکان اصفهان در جهت تأسیس آموزشگاه عالی بهداری با تلاش و پشتکار خود موفق شدند موافقت احداث مرکز آموزش عالی بهداری را که پایه‌گذاری دانشگاه اصفهان امروز است را جلب نمایند.
با موافقت تأسیس آموزشگاه عالی بهداری در سال 1325 و افزایش تعداد متقاضیان شرکت کننده‌ی در این آموزشگاه، زمین‌های هزار جریب تا نزدیکی کوه صفه، برای برپایی عظمتی با شکوه به نام دانشگاه اصفهان مهیا گردید.
پس از تأسیس و انتقال آموزشگاه عالی بهداری به منطقه‌ی هزار جریب، دانشکده‌ی پزشکی نیز در 7 آبان ماه 1329 در کنار همان آموزشگاه احداث گردید. در سال 1335 قدم دیگری در جهت تعالی دانشگاه اصفهان برداشته شد که آن، تأسیس دانشکده‌ی داروسازی در کنار پزشکی بود. پس از تأسیس دانشکده‌ی داروسازی، در دیماه 1337 دانشکده‌ی ادبیات با برپایی دو رشته‌ی تحصیلی زبان و ادبیات فارسی و انگلیسی در کوی شاهزاده ابراهیم، گسترش رشته‌هایی چون زبان و ادبیات فرانسه(1338) ، زبان و ادبیات ارمنی(1339) ، زبان و ادبیات عرب(1331) ، تاریخ و جغرافیا(1345) ، گروه علوم اجتماعی(1348) و انتقال این دانشکده در سال 1348 از کوی شاهزاده ابراهیم به مجموعه‌ی دانشکده‌های واقع در هزار جریب رونقی تازه به دانشگاه اصفهان بخشید.
مرداد ماه سال 1343 یادآور خاطره‌ی تأسیس دانشکده‌های علوم و علوم تربیتی و روانشناسی به همت تلاش پیگیر و بی‌وقفه‌ی استادانی چون دکتر فاروقی می‌باشد. در اواخر سال 1347 با شکل‌گیری کلی دانشگاه اصفهان مدرسه‌ی عالی کورش کبیر به این دانشگاه الحاق گردید و در همان سال نیز دانشکده‌ی علوم اداری و اقتصاد در دانشگاه تأسیس شد. در سال 1365 پس از سه دهه دانشکده‌های علوم پزشکی از دانشگاه اصفهان جدا شدند و راهی جداگانه برگزیدند .