جمعي از پزشكان اصفهان در جهت تأسيس آموزشگاه عالي بهداري با تلاش و پشتكار خود موفق شدند موافقت احداث مركز آموزش عالي بهداري را كه پايه‌گذاري دانشگاه اصفهان امروز است را جلب نمايند.
با موافقت تأسيس آموزشگاه عالي بهداري در سال 1325 و افزايش تعداد متقاضيان شركت كننده‌ي در اين آموزشگاه، زمين‌هاي هزار جريب تا نزديكي كوه صفه، براي برپايي عظمتي با شكوه به نام دانشگاه اصفهان مهيا گرديد.
پس از تأسيس و انتقال آموزشگاه عالي بهداري به منطقه‌ي هزار جريب، دانشكده‌ي پزشكي نيز در 7 آبان ماه 1329 در كنار همان آموزشگاه احداث گرديد. در سال 1335 قدم ديگري در جهت تعالي دانشگاه اصفهان برداشته شد كه آن، تأسيس دانشكده‌ي داروسازي در كنار پزشكي بود. پس از تأسيس دانشكده‌ي داروسازي، در ديماه 1337 دانشكده‌ي ادبيات با برپايي دو رشته‌ي تحصيلي زبان و ادبيات فارسي و انگليسي در كوي شاهزاده ابراهيم، گسترش رشته‌هايي چون زبان و ادبيات فرانسه(1338) ، زبان و ادبيات ارمني(1339) ، زبان و ادبيات عرب(1331) ، تاريخ و جغرافيا(1345) ، گروه علوم اجتماعي(1348) و انتقال اين دانشكده در سال 1348 از كوي شاهزاده ابراهيم به مجموعه‌ي دانشكده‌هاي واقع در هزار جريب رونقي تازه به دانشگاه اصفهان بخشيد.
مرداد ماه سال 1343 يادآور خاطره‌ي تأسيس دانشكده‌هاي علوم و علوم تربيتي و روانشناسي به همت تلاش پيگير و بي‌وقفه‌ي استاداني چون دكتر فاروقي مي‌باشد. در اواخر سال 1347 با شكل‌گيري كلي دانشگاه اصفهان مدرسه‌ي عالي كورش كبير به اين دانشگاه الحاق گرديد و در همان سال نيز دانشكده‌ي علوم اداري و اقتصاد در دانشگاه تأسيس شد. در سال 1365 پس از سه دهه دانشكده‌هاي علوم پزشكي از دانشگاه اصفهان جدا شدند و راهي جداگانه برگزيدند .